Ο ρατσισμός στερεί ευκαιρίες

Σήμερα στο σχολείο έγινε κάτι κακό. Μετά από αυτό κανείς δεν μιλούσε με κανέναν, η σιωπή είχε απλωθεί παντού, μαζί με αμηχανία και θυμό. Καλύτερα, γιατί αν μιλούσε κάποιος, αυτά που θα έλεγε θα έκαναν τα αυτιά μας να ξεριζωθούν μαζί με αξιοπρέπειες και εντιμότητες.

Όλα ξεκίνησαν τη Δευτέρα... Η Δευτέρα η πρώτη μέρα της εβδομάδας - όπως λέει ο διευθυντής- είναι σημαντική! Αν κάποιος απουσιάζει την Δευτέρα, είναι σαν να συμμετέχει σε ένα παιχνίδι χωρίς να ξεκινήσει από την αφετηρία. Εκείνη τη Δευτέρα ο καθηγητής Ρεζίντ δεν ήρθε. Έχασε την αφετηρία.

Την επόμενη μέρα όλοι οι καθηγητές τον κοιτούσαν παράξενα. Ήταν μελαμψός, φορούσε ένα καφέ τσαλακωμένο σακάκι -όπως πάντα- κι ένα παντελόνι του ίδιου χρώματος, τα παπούτσια του ήταν παλιά και φθαρμένα, ξεχώριζαν από μακριά οι άσπρες του κάλτσες. Ήταν σαν να είχε ξεπηδήσει από τη δεκαετία του 50. Τα χέρια του είχαν ιδρώσει, μια σταγόνα ντροπής κύλησε στο μέτωπό του, το βλέμμα του καρφωμένο στο πάτωμα. Ήταν ανήσυχος και αγχωμένος.

Κατευθύνθηκε προς το γραφείο του διευθυντή, εκείνος τον κοίταξε επίμονα και του έκανε νεύμα να περάσει στο γραφείο του. Ο Ρεζίντ με απολογητικό ύφος ξεκίνησε να λέει, "Λυπάμαι τόσο πολύ που δεν ήρθα στον αγιασμό, αλλά ξέρετε..." "Δεν με ενδιαφέρει" τον διέκοψε αυστηρά ο διευθυντής και συνέχισε λέγοντας, "Δεν έχεις καμιά θέση στο σχολείο μου, μάζεψε τα πράγματά σου και άδειασε μας τη γωνιά!". Ο κύριος Ρεζίντ δεν κουνήθηκε από τη θέση του, τον κοίταξε βαθιά μέσα στα μάτια και με το βλέμμα του τον εκλιπαρούσε να αλλάξει γνώμη. Τίποτα. Εγώ περνούσα τυχαία έξω από το γραφείο του διευθυντή, κοντοστάθηκα και κρυφάκουσα. Δεν μου άρεσε καθόλου, ο τρόπος που ο διευθυντής μίλησε στον αγαπημένο μου καθηγητή. Έπρεπε να δράσω αμέσως! Την επόμενη ώρα βρήκα την συμμαθήτριά μου κι επικεφαλής της εφημερίδας του σχολείου και της μετέφερα τι είχε συμβεί. Με τη βοήθεια κι άλλων παιδιών χακάραμε την εφημερίδα και ποστάραμε ένα ολοσέλιδο άρθρο με τίτλο "Ο ρατσισμός στερεί ευκαιρίες". Το άρθρο έγινε δημοφιλές, εντός κι εκτός σχολείου. Μετά από λίγες μέρες επισκέφτηκε το σχολείο μας κλιμάκιο από το υπουργείο παιδείας. Ο κύριος Ρεζίντ έμεινε, μόνο που αλλάξαμε διευθυντή. Ο ρατσισμός είναι παντού, αλλά είναι στο χέρι μας αν θα μας επηρεάσει κι αν θέλουμε να κάνουμε κάτι γι'αυτό.