Πώς επηρεάζονται οι καθημερινές δεξιότητες, η σχολική λειτουργικότητα και η αυτονομία του παιδιού
Η λεπτή κινητικότητα αποτελεί μια από τις πιο βασικές δεξιότητες για τη λειτουργικότητα ενός παιδιού στην καθημερινότητα και στο σχολείο. Από το να κρατήσει σωστά το μολύβι και να γράψει, μέχρι να κουμπώσει ένα μπουφάν, να χρησιμοποιήσει ψαλίδι, να ανοίξει ένα κουτί φαγητού ή να χειριστεί μικρά αντικείμενα, οι κινήσεις των χεριών και των δακτύλων εμπλέκονται συνεχώς. Όταν αυτές οι δεξιότητες δεν αναπτύσσονται ομαλά, το παιδί δεν δυσκολεύεται μόνο σε πρακτικά θέματα. Δυσκολεύεται να συμμετέχει, να ακολουθεί τον ρυθμό της τάξης, να ολοκληρώνει εργασίες και συχνά να νιώθει ικανό.
Σε αρκετές περιπτώσεις, οι δυσκολίες στη λεπτή κινητικότητα αντιμετωπίζονται ως «αδεξιότητα» ή ως κάτι που θα βελτιωθεί αυτόματα «με λίγη εξάσκηση». Όμως, όταν οι δυσκολίες αυτές συνδέονται με δυσπραξία, η εικόνα είναι διαφορετική. Η δυσπραξία είναι νευροαναπτυξιακή δυσκολία που επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο το παιδί σχεδιάζει, οργανώνει και εκτελεί κινήσεις. Αυτό σημαίνει ότι το παιδί μπορεί να έχει πρόθεση, να προσπαθεί, να θέλει να τα καταφέρει, αλλά να μην μπορεί να κάνει τις κινήσεις με την ακρίβεια, τη σταθερότητα και την αυτοματοποίηση που απαιτούνται.
Στο άρθρο αυτό θα εξετάσουμε τι είναι η λεπτή κινητικότητα, πώς σχετίζεται με τη δυσπραξία, και με ποιους τρόπους εμφανίζονται οι δυσκολίες στην πράξη. Στόχος δεν είναι να «βαφτίσουμε» κάθε δυσκολία ως δυσπραξία, αλλά να κατανοήσουμε τι μπορεί να συμβαίνει όταν η δυσκολία επιμένει, επηρεάζει τη λειτουργικότητα και δημιουργεί σημαντική επιβάρυνση στο παιδί.
Βασικά Σημεία-Κλειδιά
- Οι δυσκολίες λεπτής κινητικότητας στη δυσπραξία δεν οφείλονται σε έλλειψη προσπάθειας. Συνδέονται με δυσκολίες στον κινητικό σχεδιασμό, τον συντονισμό και την αυτοματοποίηση κινήσεων.
- Η λεπτή κινητικότητα επηρεάζει άμεσα δεξιότητες αυτοεξυπηρέτησης και σχολικής λειτουργικότητας, όπως η γραφή, το κόψιμο, τα κουμπώματα και η διαχείριση αντικειμένων.
- Η έγκαιρη αναγνώριση και η κατάλληλη υποστήριξη μειώνουν τη λειτουργική δυσκολία και προστατεύουν την αυτοπεποίθηση και την αυτονομία του παιδιού.
Τι είναι η λεπτή κινητικότητα και γιατί είναι λειτουργικά κρίσιμη
Με τον όρο «λεπτή κινητικότητα» περιγράφουμε τις μικρές, ακριβείς κινήσεις των χεριών και των δακτύλων. Δεν αφορά μόνο τη δύναμη. Αφορά κυρίως τον έλεγχο: πόση δύναμη θα χρησιμοποιήσει το παιδί, πόσο σταθερά θα κρατήσει ένα εργαλείο, πόσο καλά θα συντονίσει το χέρι με αυτό που βλέπει, και πόσο ομαλά θα εκτελέσει μια σειρά από μικρές κινήσεις χωρίς να διακόπτεται ή να κουράζεται υπερβολικά.
Στην πράξη, η λεπτή κινητικότητα φαίνεται σε δεξιότητες όπως:
- το κράτημα και η χρήση μολυβιού, μαρκαδόρου ή χρωμάτων,
- το κόψιμο με ψαλίδι και οι χειροτεχνίες,
- το πιάσιμο μικρών αντικειμένων (χάντρες, κουμπιά, κομμάτια παιχνιδιών),
- η χρήση εργαλείων καθημερινότητας (κουτάλι, πιρούνι, καλαμάκι, οδοντόβουρτσα),
- οι δεξιότητες ένδυσης (κουμπιά, φερμουάρ, κορδόνια),
- η διαχείριση σχολικών υλικών (άνοιγμα τσάντας, θήκης, τετραδίων).
Είναι σημαντικό να δούμε τη λεπτή κινητικότητα ως «λειτουργική βάση» και όχι ως απομονωμένη δεξιότητα. Στο σχολείο, για παράδειγμα, η γραφή δεν απαιτεί μόνο να κινείται το χέρι. Απαιτεί να οργανώνεται η πληροφορία στο χαρτί, να διατηρείται σταθερή στάση σώματος, να υπάρχει αντοχή, να ακολουθούνται οπτικά σημεία και να ολοκληρώνονται εργασίες μέσα σε συγκεκριμένο χρόνο. Όταν η λεπτή κινητικότητα δυσκολεύει, το παιδί μπορεί να καθυστερεί, να κουράζεται, να αποφεύγει ή να εμφανίζει ένταση, όχι επειδή δεν θέλει, αλλά επειδή το κόστος της προσπάθειας είναι υψηλό.
Τι είναι η δυσπραξία και πώς επηρεάζει την κίνηση
Η δυσπραξία αναφέρεται σε δυσκολία στον κινητικό σχεδιασμό και στον συντονισμό, δηλαδή στην ικανότητα να οργανώνει το παιδί τις κινήσεις που χρειάζονται για να εκτελέσει μια πράξη. Συχνά χρησιμοποιείται και ο όρος αναπτυξιακή διαταραχή του συντονισμού. Το βασικό στοιχείο είναι ότι το παιδί δυσκολεύεται να μάθει και να εκτελεί κινητικές δεξιότητες με τρόπο ομαλό, ακριβή και αυτοματοποιημένο, ακόμη και όταν κατανοεί τι του ζητείται και όταν έχει αρκετή νοητική ικανότητα και κίνητρο.
Ένας χρήσιμος τρόπος να το κατανοήσουμε είναι ο εξής: πολλά παιδιά με δυσπραξία δεν δυσκολεύονται επειδή «δεν ξέρουν» τι πρέπει να κάνουν. Δυσκολεύονται επειδή το σώμα τους δεν ακολουθεί με την ευκολία που θα περίμενε κανείς. Μπορεί να χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να οργανώσουν την κίνηση, να κάνουν περισσότερες δοκιμές, να χάνουν τη σειρά των βημάτων ή να μην καταφέρνουν να επαναλάβουν την ίδια πράξη με σταθερό τρόπο.
Επιπλέον, οι δεξιότητες που για άλλα παιδιά γίνονται σταδιακά αυτόματες, στη δυσπραξία μπορεί να παραμένουν «κοπιαστικές». Αυτό σημαίνει ότι το παιδί χρειάζεται να σκέφτεται διαρκώς τη διαδικασία, και όταν χρειάζεται να την κάνει γρήγορα ή κάτω από πίεση, η δυσκολία γίνεται πιο εμφανής. Σε σχολικά πλαίσια, αυτό είναι κρίσιμο, επειδή οι απαιτήσεις χρόνου είναι μεγάλες και η κόπωση συσσωρεύεται.
Η σχέση της δυσπραξίας με τη λεπτή κινητικότητα είναι άμεση. Οι λεπτές κινήσεις απαιτούν υψηλή ακρίβεια, καλό χρονισμό, συνεχή έλεγχο δύναμης και λεπτομερή οργάνωση. Όταν ο κινητικός σχεδιασμός και ο συντονισμός δυσκολεύουν, οι δραστηριότητες λεπτής κινητικότητας είναι από τα πρώτα σημεία που εμφανίζουν επιβάρυνση.
Πώς εμφανίζονται οι δυσκολίες λεπτής κινητικότητας στη δυσπραξία
Οι δυσκολίες δεν έχουν πάντα την ίδια μορφή σε όλα τα παιδιά. Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένα συχνά μοτίβα που εμφανίζονται όταν η λεπτή κινητικότητα επηρεάζεται στο πλαίσιο δυσπραξίας. Το βασικό χαρακτηριστικό δεν είναι μόνο η «αδεξιότητα». Είναι η συνέπεια, η αντοχή και η αυτοματοποίηση.
Δυσκολίες στον κινητικό σχεδιασμό και στην ακολουθία βημάτων
Πολλές δεξιότητες λεπτής κινητικότητας απαιτούν συγκεκριμένη σειρά κινήσεων. Για παράδειγμα, για να κουμπώσει ένα κουμπί, το παιδί πρέπει να σταθεροποιήσει το ύφασμα, να χρησιμοποιήσει τον αντίχειρα και τον δείκτη με ακρίβεια, να ευθυγραμμίσει το κουμπί με την κουμπότρυπα και να εφαρμόσει την κατάλληλη δύναμη. Σε παιδιά με δυσπραξία, αυτό μπορεί να φαίνεται σαν επαναλαμβανόμενες προσπάθειες, «ψάξιμο» των κινήσεων ή δυσκολία να βρουν τον τρόπο κάθε φορά.
Αντίστοιχα, στη γραφή μπορεί να δυσκολεύονται να ξεκινήσουν σωστά ένα γράμμα, να κρατήσουν την κατεύθυνση, να συνεχίσουν τη ροή ή να διατηρήσουν σταθερό μέγεθος. Το αποτέλεσμα μπορεί να είναι αργός ρυθμός, άνιση γραφή και αυξημένη κόπωση.
Δυσκολίες στη σταθερότητα, στον έλεγχο δύναμης και στην ακρίβεια
Η λεπτή κινητικότητα δεν αφορά μόνο το να κινείται το χέρι. Αφορά και το πόσο σταθερά κινείται. Σε δυσπραξία, ένα παιδί μπορεί να πιέζει υπερβολικά το μολύβι, να σφίγγει πολύ το χέρι ή να κουράζεται γρήγορα. Άλλες φορές μπορεί να έχει ανεπαρκή πίεση, με αποτέλεσμα αχνή γραφή ή δυσκολία στον έλεγχο.
Αυτά τα στοιχεία φαίνονται και σε δραστηριότητες όπως το κόψιμο με ψαλίδι. Το παιδί μπορεί να «φεύγει» από τη γραμμή, να μην ελέγχει καλά το άνοιγμα–κλείσιμο ή να χρειάζεται συνεχείς διορθώσεις θέσης. Στις χειροτεχνίες, μπορεί να δυσκολεύεται να κολλήσει κάτι στο σωστό σημείο, να βάλει μικρά κομμάτια, να ακολουθήσει ένα μοτίβο.
Δυσκολίες στην αυτοματοποίηση και στη διατήρηση της δεξιότητας
Ένα από τα πιο σημαντικά σημεία στη δυσπραξία είναι ότι η εξάσκηση δεν οδηγεί πάντα σε αυτοματοποίηση με τον ίδιο τρόπο που θα περιμέναμε. Το παιδί μπορεί να δουλέψει μια δεξιότητα και να δείξει βελτίωση στη στιγμή, αλλά την επόμενη μέρα να φαίνεται σαν να ξεκινά από την αρχή. Αυτό δεν είναι πείσμα και δεν είναι «επιστροφή προς τα πίσω». Συνδέεται με το πώς οργανώνεται και σταθεροποιείται το κινητικό μοτίβο.
Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία για εκπαιδευτικούς και ειδικούς. Χρειάζεται σταθερή, συστηματική υποστήριξη, με δομή και προσαρμογές, και όχι απλή επανάληψη με την προσδοκία ότι «κάποια στιγμή θα το βρει».
Κόπωση, ένταση και αποφυγή δραστηριοτήτων
Η συνεχής προσπάθεια για ακρίβεια κοστίζει. Πολλά παιδιά με δυσπραξία κουράζονται πιο γρήγορα σε δραστηριότητες λεπτής κινητικότητας, ειδικά όταν είναι πολύ απαιτητικές ή όταν υπάρχει χρονική πίεση. Η κόπωση μπορεί να οδηγήσει σε εκνευρισμό, σε αποφυγή ή σε αρνητική στάση απέναντι σε σχολικές δραστηριότητες.
Σε αυτό το σημείο είναι εύκολο να γίνουν παρερμηνείες. Ένα παιδί που αποφεύγει τη γραφή ή τις χειροτεχνίες μπορεί να χαρακτηριστεί ως «τεμπέλικο» ή «αδιάφορο». Στην πραγματικότητα, συχνά αποφεύγει επειδή η εμπειρία είναι επαναλαμβανόμενα δύσκολη, προκαλεί απογοήτευση και το κάνει να νιώθει ότι δεν θα τα καταφέρει.
Επιπτώσεις στην καθημερινή ζωή και στο σχολείο
Οι δυσκολίες λεπτής κινητικότητας στη δυσπραξία έχουν σημασία επειδή μεταφράζονται σε εμπόδια λειτουργικότητας. Δεν είναι μόνο ότι κάτι «δεν βγαίνει καλά». Είναι ότι το παιδί χρειάζεται περισσότερο χρόνο, περισσότερη προσπάθεια και συχνά περισσότερη υποστήριξη για να κάνει πράγματα που οι συνομήλικοι καταφέρνουν πιο αυτόματα. Αυτό μπορεί να επηρεάζει την αυτονομία, την εμπειρία του σχολείου και την εικόνα που σχηματίζει το παιδί για τον εαυτό του.
Αυτοεξυπηρέτηση και καθημερινές ρουτίνες
Οι δεξιότητες αυτοεξυπηρέτησης είναι ένα από τα πρώτα σημεία όπου οι δυσκολίες λεπτής κινητικότητας γίνονται ορατές. Το ντύσιμο, για παράδειγμα, δεν είναι μόνο «να φορέσει ρούχα». Περιλαμβάνει χειρισμό κουμπιών, φερμουάρ, κορδονιών, σωστό πιάσιμο υφάσματος και συντονισμό κινήσεων και από τις δύο πλευρές του σώματος.
Όταν το παιδί δυσκολεύεται:
- χρειάζεται περισσότερη βοήθεια από ενήλικα,
- καθυστερεί και αγχώνεται, ειδικά το πρωί,
- αποφεύγει ρούχα με κουμπιά ή δραστηριότητες που απαιτούν λεπτό χειρισμό,
- μπορεί να εμφανίζει ένταση ή εκρήξεις όταν πιέζεται να «τελειώσει γρήγορα».
Παρόμοιες δυσκολίες μπορεί να εμφανιστούν και στο φαγητό (χρήση μαχαιροπίρουνων, άνοιγμα συσκευασιών), στην υγιεινή (οδοντόβουρτσα, χτένισμα) ή στη διαχείριση αντικειμένων (κλεισίματα, καπάκια, μικρά κουμπώματα). Αυτό επηρεάζει όχι μόνο την πρακτική πλευρά, αλλά και την αίσθηση ανεξαρτησίας. Ένα παιδί που χρειάζεται συνεχώς βοήθεια μπορεί να νιώθει μικρότερο από την ηλικία του ή να αποσύρεται από προσπάθειες.
Σχολική λειτουργικότητα: γραφή, εργασία στην τάξη και ρυθμός
Στο σχολείο, οι απαιτήσεις λεπτής κινητικότητας είναι συνεχείς. Η γραφή είναι το πιο γνωστό παράδειγμα, αλλά δεν είναι το μόνο. Τα παιδιά χρειάζεται να κόβουν, να κολλούν, να χειρίζονται χάρακες, να ανοίγουν και να κλείνουν τετράδια, να οργανώνουν μολύβια και κασετίνες, να ολοκληρώνουν φύλλα εργασίας μέσα σε συγκεκριμένο χρόνο.
Σε δυσπραξία, η γραφή συχνά γίνεται:
- αργή, με κόπωση στο χέρι,
- δύσκολη στη διατήρηση σταθερού μεγέθους και μορφής γραμμάτων,
- απαιτητική ως προς τον έλεγχο πίεσης και τη ροή,
- λιγότερο ευανάγνωστη όταν το παιδί βιάζεται.
Αυτό έχει δύο πρακτικές συνέπειες. Πρώτον, το παιδί μπορεί να μην προλαβαίνει να ολοκληρώσει εργασίες, ακόμη και αν έχει κατανοήσει το περιεχόμενο. Δεύτερον, μπορεί να κρίνεται λανθασμένα ως «απρόσεκτο» ή «αδιάφορο», ενώ στην πραγματικότητα το εμπόδιο είναι κινητικό.
Για εκπαιδευτικούς και ειδικούς, εδώ είναι κρίσιμο να ξεχωρίζεται η γνωστική επίδοση από τη μηχανική παραγωγή γραπτού λόγου. Ένα παιδί μπορεί να έχει καλές ιδέες, καλή κατανόηση, πλούσιο λεξιλόγιο, αλλά να δυσκολεύεται να τα αποτυπώσει γραπτώς με τρόπο που να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της τάξης.
Συναισθηματικές και κοινωνικές επιπτώσεις
Όταν μια δεξιότητα είναι επαναλαμβανόμενα δύσκολη, το παιδί αναπτύσσει προσδοκία αποτυχίας. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αποφυγή, σε άγχος πριν από δραστηριότητες που απαιτούν λεπτό χειρισμό, ή σε θυμό όταν «δεν βγαίνει». Παράλληλα, οι συγκρίσεις με συνομηλίκους είναι αναπόφευκτες, ιδιαίτερα στο σχολείο, όπου οι εργασίες είναι κοινές και ορατές.
Σε κάποιες περιπτώσεις, το παιδί μπορεί:
- να ντρέπεται για τη γραφή του,
- να αποφεύγει χειροτεχνίες ή ομαδικές δραστηριότητες,
- να μειώνει τη συμμετοχή του,
- να αποθαρρύνεται και να λέει φράσεις τύπου «δεν μπορώ», «είμαι χάλια», «δεν θα τα καταφέρω».
Αυτή η πλευρά είναι εξίσου σημαντική με τη δεξιότητα. Η υποστήριξη δεν αφορά μόνο τη βελτίωση του χειρισμού. Αφορά και τη διατήρηση της αυτοεκτίμησης, της εμπιστοσύνης στην προσπάθεια και της σχέσης του παιδιού με τη μάθηση.
Τι δεν είναι οι δυσκολίες λεπτής κινητικότητας στη δυσπραξία
Ένα από τα πιο χρήσιμα βήματα για γονείς και εκπαιδευτικούς είναι η αποδόμηση των συνηθισμένων παρερμηνειών. Οι δυσκολίες λεπτής κινητικότητας στη δυσπραξία:
- Δεν είναι τεμπελιά. Το παιδί συχνά καταβάλλει περισσότερη προσπάθεια από τους συνομηλίκους του για μικρότερο αποτέλεσμα.
- Δεν είναι έλλειψη νοημοσύνης. Η δυσκολία αφορά τον κινητικό σχεδιασμό και την εκτέλεση, όχι το γνωστικό δυναμικό.
- Δεν λύνονται με πίεση ή με απλές εντολές τύπου «πρόσεξε». Η ακρίβεια δεν αυξάνεται όταν αυξάνεται το άγχος.
- Δεν σημαίνουν ότι το παιδί δεν θέλει να προσπαθήσει. Συχνά η αποφυγή είναι αποτέλεσμα επαναλαμβανόμενης απογοήτευσης και κόπωσης.
- Δεν βελτιώνονται πάντα με απλή επανάληψη. Η εξάσκηση είναι σημαντική, αλλά χρειάζεται να είναι δομημένη, στοχευμένη και προσαρμοσμένη, με στρατηγικές που στηρίζουν την αυτοματοποίηση.
Αυτές οι διευκρινίσεις προστατεύουν το παιδί από άδικες ερμηνείες και βοηθούν τους ενήλικες να επιλέξουν πιο αποτελεσματικούς τρόπους υποστήριξης.
Πότε χρειάζεται αξιολόγηση και υποστήριξη
Δεν είναι κάθε δυσκολία στη λεπτή κινητικότητα ένδειξη δυσπραξίας. Ωστόσο, υπάρχουν σημάδια που δείχνουν ότι η δυσκολία δεν είναι απλώς αναπτυξιακή καθυστέρηση ή έλλειψη εμπειρίας, αλλά χρειάζεται πιο συστηματική αξιολόγηση.
Είναι χρήσιμο να αναζητηθεί αξιολόγηση όταν:
- οι δυσκολίες είναι έντονες και επιμένουν στον χρόνο,
- επηρεάζουν πολλούς τομείς (γραφή, χειροτεχνίες, αυτοεξυπηρέτηση),
- το παιδί κουράζεται υπερβολικά ή αποφεύγει συστηματικά,
- υπάρχει σημαντική διαφορά σε σχέση με συνομηλίκους,
- η σχολική επίδοση επηρεάζεται επειδή δεν προλαβαίνει να αποτυπώσει τη γνώση του.
Η εργοθεραπευτική αξιολόγηση είναι κεντρική σε αυτές τις περιπτώσεις, γιατί εξετάζει όχι μόνο το «αν το παιδί μπορεί», αλλά και το πώς εκτελεί τις κινήσεις, πόσο κοπιάζει, πώς οργανώνει την πράξη, τι συμβαίνει με την αντοχή και τον συντονισμό. Ο στόχος της υποστήριξης δεν είναι να κάνει το παιδί «τέλεια» γραφή ή «άψογες» κατασκευές. Είναι να μειωθεί το λειτουργικό κόστος και να αυξηθεί η αυτονομία και η συμμετοχή.
Συμπεράσματα
Οι δυσκολίες λεπτής κινητικότητας στη δυσπραξία δεν είναι μικρές λεπτομέρειες. Επηρεάζουν την αυτοεξυπηρέτηση, τον ρυθμό και τη συμμετοχή στο σχολείο, και συχνά τη συναισθηματική εμπειρία του παιδιού. Όταν κατανοούμε ότι πρόκειται για δυσκολία στον κινητικό σχεδιασμό, στον συντονισμό και στην αυτοματοποίηση, αλλάζει ο τρόπος που βλέπουμε τη συμπεριφορά του παιδιού και αλλάζουν οι προσδοκίες που έχουμε από αυτό.
Η έγκαιρη αναγνώριση και η κατάλληλη υποστήριξη μπορούν να κάνουν σημαντική διαφορά. Όχι μόνο στη δεξιότητα, αλλά και στην αυτοπεποίθηση, στη διάθεση για προσπάθεια και στην ποιότητα της καθημερινότητας. Το παιδί χρειάζεται να νιώσει ότι μπορεί να τα καταφέρει με τον δικό του ρυθμό και με τις σωστές προσαρμογές.
Συχνές Ερωτήσεις (FAQ)
Είναι όλες οι δυσκολίες λεπτής κινητικότητας ένδειξη δυσπραξίας;
Όχι. Δυσκολίες στη λεπτή κινητικότητα μπορεί να εμφανιστούν για πολλούς λόγους, όπως χαμηλή εμπειρία, αναπτυξιακή καθυστέρηση, οπτικοκινητικές δυσκολίες ή κόπωση. Η δυσπραξία αφορά πιο συγκεκριμένα δυσκολίες στον κινητικό σχεδιασμό και στον συντονισμό, που συνήθως επιμένουν και επηρεάζουν περισσότερους από έναν τομείς λειτουργικότητας.
Πώς ξεχωρίζεται η δυσπραξία από την απλή αδεξιότητα;
Συνήθως διαφοροποιείται από το εύρος και την επιμονή των δυσκολιών. Στη δυσπραξία οι δυσκολίες είναι πιο σταθερές, επηρεάζουν την αυτοματοποίηση δεξιοτήτων και συχνά συνοδεύονται από κόπωση, αργό ρυθμό και δυσκολία να οργανωθούν τα βήματα μιας πράξης, ακόμη και όταν υπάρχει προσπάθεια.
Μπορεί να βελτιωθεί η λεπτή κινητικότητα με την κατάλληλη υποστήριξη;
Ναι, σε πολλές περιπτώσεις υπάρχει σαφής βελτίωση, ιδιαίτερα όταν η υποστήριξη είναι συστηματική, στοχευμένη και προσαρμοσμένη στο προφίλ του παιδιού. Η πρόοδος συνδέεται συχνά με καλύτερη λειτουργικότητα, αντοχή και αυτοπεποίθηση, όχι μόνο με «καλύτερη εμφάνιση» της δεξιότητας.
Πώς επηρεάζει η δυσπραξία τη γραφή στο σχολείο;
Η δυσπραξία μπορεί να επηρεάζει την ταχύτητα, την ακρίβεια και τη σταθερότητα της γραφής, καθώς και τον έλεγχο πίεσης και την αντοχή. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε καθυστέρηση ολοκλήρωσης εργασιών και σε δυσκολία να αποτυπώσει το παιδί τη γνώση του με τον ρυθμό που απαιτεί η τάξη.
Πότε πρέπει να απευθυνθώ σε εργοθεραπευτή;
Όταν οι δυσκολίες επιμένουν και επηρεάζουν αισθητά την καθημερινότητα ή το σχολείο, όταν το παιδί κουράζεται υπερβολικά, αποφεύγει συστηματικά δραστηριότητες ή όταν παρατηρείται σημαντική διαφορά σε σχέση με συνομηλίκους. Η αξιολόγηση μπορεί να δώσει σαφή εικόνα και πρακτική καθοδήγηση για το πώς θα στηριχθεί το παιδί.
Πρωτότυπο περιεχόμενο από την ομάδα συγγραφής του Upbility. Απαγορεύεται η αναπαραγωγή αυτού του άρθρου, εν όλω ή εν μέρει, χωρίς αναφορά στον εκδότη.
Βιβλιογραφία
- American Psychiatric Association. (2022). Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5-TR).
- Blank, R., et al. (2019). European Academy of Childhood Disability recommendations on developmental coordination disorder.
- Missiuna, C., et al. Research on functional impact and intervention considerations in DCD.
- Zwicker, J. G., & Harris, S. R. Studies on motor coordination and fine motor outcomes in children.
- NICE Guideline. Information and support related to developmental coordination difficulties.
