Απρίλιος Μήνας Ευαισθητοποίησης Αυτισμού
Μετά από πολλά χρόνια διαφωνιών και διαγνωστικών αδιέξοδων σχετικά με την πραγματική φύση του αυτισμού, τα προγράμματα φροντίδας εγκαταλείπουν σταδιακά την ιδέα της ομαλοποίησης της «λανθασμένης» συμπεριφοράς διδάσκοντας την προσαρμογή μέσω της επανάληψης, της εκπαίδευσης και των ανταμοιβών. Οι νέες στρατηγικές επικεντρώνονται στο να στηριχθούν στις δυνάμεις των παιδιών και να τους επιτρέψουν να είναι αυτοί που είναι, να κατανοήσουν πώς κατανοούν οι ίδιοι τον κόσμο, προκειμένου να μάθουν τις συγκεκριμένες ικανότητες και δεξιότητές τους και να μεγιστοποιήσουν έτσι τα ταλέντα τους χρησιμοποιώντας ό, τι τους παρακινεί.
Δίνεται μεγάλη σημασία στο να επιτρέπεται στα παιδιά να αισθάνονται την ευτυχία, την αυτοεκτίμηση και την ικανοποίηση, ενώ διδάσκουν αποτελεσματικές εκπαιδευτικές τεχνικές για να τα βοηθήσουν να ανταποκριθούν στις προσδοκίες της κοινωνίας.
Καθώς τα όρια μεταξύ ψυχολογικών, εκπαιδευτικών και κοινωνικών στρατηγικών γίνονται θολά, καθίσταται σαφές ότι μόνο μια ανθρωποκεντρική προσέγγιση, μαζί με την προθυμία και την ικανότητα αποδοχής και συνεργασίας με αυτά τα παιδιά, θα λειτουργήσει και θα τα βοηθήσει .
Μακριά από την αυτιστική υπερηφάνεια και τον ακτιβισμό αναπηρίας, πρέπει να ελπίζουμε ότι αυτή η συζήτηση θα μπορούσε να συνεχιστεί με βάση την κοινή μας ανθρωπιά και την αμοιβαία κοινωνική αλληλεπίδραση.
Όχι μόνο μπορούν και πρέπει τα άτομα με αναπηρία να συμβάλλουν στην κοινωνία, αλλά η κοινωνία και η ανθρώπινη φύση μπορούν μόνο να προσδιοριστούν και να αξιολογηθούν με τον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να αντιμετωπίσουμε και να αποδεχτούμε άλλους.
Μετάφραση / Προσαρμογή: upbility.gr
Πηγές:
Lidia Ripamonti, Von Hügel Institute, St Edmund’s College, University of Cambridge, UK
